قبل از هر چیز بگم بنده بچه یکی از روستا های این شهر کوچیک صد هزار نفری ام و تا حالا تقریبا 5 سال ازعمر پربرکت خودم رو تو خود این شهر گذروندم.
چیزایی که میخوام بگم تو این شهر خیلی خیلی شایعه ولی کساییهم هستن که ازین کارای بد انجام نمی دن، هرچند این خصوصیات واسه خیلی ازمردم گرامی این مملکت هم صدق میکنه؛ لذا این متن رو بدون تعصبب خونید و همه چیز روبه خودتون نگیرید واز دست من شکایت هم نکنید!!(اینم یکی از خصوصیاته)
از کوچکترین واحد اجتماعی شروع می کنم: خانواده
پدر بنا به آموزه های والدین متعصبش سعی داره دین رو به درجاتی به خورد بچه بده (اینم بگم که این شهر یکی از متـــــــــــــدین تــــــــــــــــــرین شهر های جهانه!!! بطوری که جوانانش زیر بار دیــــن کمر خم کردن). به هر صورتی که هست بچه تو سن 20 سالگی 80-70 درصد ازویژگیهای گنــــابادی ها رو پیدا میکنه و از اون موقس که به دید نا امیدی به همه چی نگاه می کنه یا این که به یه آدم آشــغال تبدیل میشه یا یه چیز ترکیبی بین این دوتا. اکثریت به این مورد آخر تبدیل می شن. در این اواخر جوانانی دیده شدن که بی خیالن که بنده به شخصه اطلاعات خاصی در موردشون ندارم جز این که یا احمقن یا خیلی باهوشن و همزمان با دوره و زمونه تغییر می کنن و خلاصه می تونن گلیم خودشون رو از آب بکشن بیرون.
-اونی که به همه چی نا امیدانه نگاه می کنه مطمئنن به استرس ناشی از آینده ای مخوف و تاریک دچار میشه و بعد از اون هم هزار جور بیماری.
خوش بختانه من بابا بالا سرم نبوده ولی فامیلا من رو
به سن کار که می رسی همه برات دنبال پارتی ان و اگه مث من بگی نه همه فامیل تو یه روز زنگ می زنن به گوشیت و فوشت می دن، نصیحتت می کنن، صدا رو بالا می برن، صدا رو پایین میارن، باهات قدم میزنن، باهات ماشین سواری می کنن و در آخر مادرت به گریه میوفته تا بلأخره تسلیم این وضعیت نکبتی شی؛ این افراد می گن: وضعیت مملکت همین دو تاس، پول/پارتی اگه داری و استفاده نکنی یکی از کـــــــــخل ترین و کترین افراد روی زمین هستی. جالب این جاس که هر وقت میری پیششون این ماجرای استفاده نکردن رو می زنن تو سرت. لازمم نیست اینو به زبون بیارن، از تو چشماشون میشه خوند ک چه خبره.
-کلا چیزای نداشته تو تو سرت میزنن.یه روز که پس از چند هفته/ماه حالت خوبه میای خونه و این که علاف و بی کار خواهی موند تو سرت زده میشه با کلی غر زدن و غم و غصه. معمولا هم فکر می کنن ما این وضعیت رو خیلی دوست داریم لذا از بچه های خودشون به عنوان حیوون هایی از قبیل سگ، میمون، گوساله و خر یاد میکنن. در این لحظات احساس می کنی فقط می خوان اشکت رو ببینن.
خصلت خوبشون اینه که آقایی کنن و تو مهمونیا با انگشت به فامیل نشونت ندن که هیچی نداری!!
وارد دانشگاه که میشی اگه رشته های فرشتگان گران قدر (پزشکی و امثالهم) قبول بشی که همه به عنوان الگو بهت نگا میکنن(اون که مشخصه دیگه) ولی وای به حال وقتی که رتبه سال اول کنکورت بشه 48 هزار و سال دوم بشی 27 هزارمثل من تبدیل می شی به یه دانشجوی بهداشت که غالبا خودمونم ب فکر خودمون نیستیم :)) (به شخصه وقتی 2 قدم میرم جلو 4 قدم میام عقب)
فعلا من تو همین مرحله دانشگاهم.معلوم نیس چه بلایی قراره سرم بیاد :)
+این پست به روز نخواهد شد
درباره این سایت