قبل از هر چیز بگم بنده بچه یکی از روستا های این شهر کوچیک صد هزار نفری ام و تا حالا تقریبا 5 سال ازعمر پربرکت خودم رو تو خود این شهر گذروندم.
چیزایی که میخوام بگم تو این شهر خیلی خیلی شایعه ولی کساییهم هستن که ازین کارای بد انجام نمی دن، هرچند این خصوصیات واسه خیلی ازمردم گرامی این مملکت هم صدق میکنه؛ لذا این متن رو بدون تعصبب خونید و همه چیز روبه خودتون نگیرید واز دست من شکایت هم نکنید!!(اینم یکی از خصوصیاته)
از کوچکترین واحد اجتماعی شروع می کنم: خانواده
پدر بنا به آموزه های والدین متعصبش سعی داره دین رو به درجاتی به خورد بچه بده (اینم بگم که این شهر یکی از متـــــــــــــدین تــــــــــــــــــرین شهر های جهانه!!! بطوری که جوانانش زیر بار دیــــن کمر خم کردن). به هر صورتی که هست بچه تو سن 20 سالگی 80-70 درصد ازویژگیهای گنــــابادی ها رو پیدا میکنه و از اون موقس که به دید نا امیدی به همه چی نگاه می کنه یا این که به یه آدم آشــغال تبدیل میشه یا یه چیز ترکیبی بین این دوتا. اکثریت به این مورد آخر تبدیل می شن. در این اواخر جوانانی دیده شدن که بی خیالن که بنده به شخصه اطلاعات خاصی در موردشون ندارم جز این که یا احمقن یا خیلی باهوشن و همزمان با دوره و زمونه تغییر می کنن و خلاصه می تونن گلیم خودشون رو از آب بکشن بیرون.
-اونی که به همه چی نا امیدانه نگاه می کنه مطمئنن به استرس ناشی از آینده ای مخوف و تاریک دچار میشه و بعد از اون هم هزار جور بیماری.
خوش بختانه من بابا بالا سرم نبوده ولی فامیلا من رو
به سن کار که می رسی همه برات دنبال پارتی ان و اگه مث من بگی نه همه فامیل تو یه روز زنگ می زنن به گوشیت و فوشت می دن، نصیحتت می کنن، صدا رو بالا می برن، صدا رو پایین میارن، باهات قدم میزنن، باهات ماشین سواری می کنن و در آخر مادرت به گریه میوفته تا بلأخره تسلیم این وضعیت نکبتی شی؛ این افراد می گن: وضعیت مملکت همین دو تاس، پول/پارتی اگه داری و استفاده نکنی یکی از کـــــــــخل ترین و کترین افراد روی زمین هستی. جالب این جاس که هر وقت میری پیششون این ماجرای استفاده نکردن رو می زنن تو سرت. لازمم نیست اینو به زبون بیارن، از تو چشماشون میشه خوند ک چه خبره.
-کلا چیزای نداشته تو تو سرت میزنن.یه روز که پس از چند هفته/ماه حالت خوبه میای خونه و این که علاف و بی کار خواهی موند تو سرت زده میشه با کلی غر زدن و غم و غصه. معمولا هم فکر می کنن ما این وضعیت رو خیلی دوست داریم لذا از بچه های خودشون به عنوان حیوون هایی از قبیل سگ، میمون، گوساله و خر یاد میکنن. در این لحظات احساس می کنی فقط می خوان اشکت رو ببینن.
خصلت خوبشون اینه که آقایی کنن و تو مهمونیا با انگشت به فامیل نشونت ندن که هیچی نداری!!
وارد دانشگاه که میشی اگه رشته های فرشتگان گران قدر (پزشکی و امثالهم) قبول بشی که همه به عنوان الگو بهت نگا میکنن(اون که مشخصه دیگه) ولی وای به حال وقتی که رتبه سال اول کنکورت بشه 48 هزار و سال دوم بشی 27 هزارمثل من تبدیل می شی به یه دانشجوی بهداشت که غالبا خودمونم ب فکر خودمون نیستیم :)) (به شخصه وقتی 2 قدم میرم جلو 4 قدم میام عقب)
فعلا من تو همین مرحله دانشگاهم.معلوم نیس چه بلایی قراره سرم بیاد :)
+این پست به روز نخواهد شد
منظورم خانوماست! (قاعدتا نه همه خانوما)
بعععععععععله.
می دونن وقتی کاری باهات دارن و میخوان تو تلگرام ازت بپرسن چه عکسیو واسه پروفایلشون بذارن.بعد می پرسه می تونم ازتون یه سؤال کنم؟؟؟؟
می دونن با ل.اس زدن با بعضی مرد ها میشه خودشونو بالا بکشن (طرف هم کارمنده دانشگاهه هم واسه ارشد می خونه هم استعداد درخشانه!!!)
حتی تو آقایون هم م وارد فوق در بسیاری از موارد صدق می کنه.
جدیدا فهمیدم یه کشش نا خود آگاهی ام به این موضوع دارن؛ طرق زنگ تلگرام زده بود یه سؤالی برام پیش اومده. کی کلاسن ندارین بهتون زنگ بزنم؟
بنده: فلان ساعت کلاس دارم؛ همین جا بگین دیگه
اون: ممنون. ببخشید مزاحمتون شدم.
من هم اینجوری موندم که وات د قاز؟ ////////:
ازون موقم دیگه تلگرام نزده (:
چیزی که به عینه دیدم اینه که 90 درصد خانوما و 98 درصد آقایون گرامی به ل.اس زدن ارادت خاصی دارنیه ولعیه اشتهای سیری ناپذیر.
به شخصه سعی می کنم این کار رو انجام ندم حتی اگه طرف مقابل مجرد باشه و خودشم بخواد این فرایند رو.دلیلشم این نیس که پسر خوبی ام (!) یا انسانی والا مقام! خیر.دلیلش اینه که از بچگی اینجوری بزرگ شدم؛ واسه خودم قوانینی داشتم و نخواستم تغییری توش ایجاد کنم.بیشتر اوقات نخواستم تغییر کنم در هیچ زمینه ای.الانم 21 سالمه و مث آهو دارم تو منجلاب غرق می شم.
+پی نویس: دارم یه کارایی تو باصطلاح دانشگاه انجام میدم شاید تا آخر تحصیلم یه کم نگرانیمو درباره آیندم کم کنه.
تا حالا شده مادرت یه چیزیو بفهمه ک بد تر از سیگار کشیدنته؟
چن دیقه پیش این اتفاق افتاد و اکنون بنده جزء ب ف.اک رفتگانم.
علاوه بر شخمی بودن تابستون و نبود کار و غر غرای اطرافیان و نبود آینده، اینم باید پاسخگو باشم.
چنتا قرص برداشت و رفت.
نکنه کار دست خودش بده؟ نکنه بیاد منو ب ف.اک بده؟ نکنه بیاد و هیچی نگه؟ نکنه بیاد و فقط نیگام کنه؟ نکنه ک.یر تو این زندگی؟
باو کثافت چیکار کردی با نسل ما (خطاب به فرد)
پاشم برم خودمو بکشم.
نتونستم
نتونستم
نتونستم
نتونستم
نتونستم
تیغو گذاشتم رو دستم ولی.
د لامصب بزن تیغو
بکش لامصب بکش.
همش این میاد تو ذهنم "به چیزایی که داری فک کن!!"
باو ولمون کن تو رو حضرت عباس
اینجا فقط حرف زدنه که مفته؛ این کارا جنم می خواد.َآخه تو جنم داری آشغال؟
+خــار هرکی بگه چ.س تاله اس این پست (احیانا مادرشم همین طور)
ترم شیش دانشگاهو تموم کردم و قراره از آخرای شهریور برم کارآموزی.
از اونجایی که رشتم پزشکی و اون بالا بالا ها نیست با کارشناسی ای که بگیرم یا باید برم شرکتی کارکنم با ماهی یک و پونصد که جلو سگ بندازی ورنمی داره (هرکی اینقد درامدشه می دونه دارم چی میگم) یا برم دنبال پارتی بازی و استخدام دولتی که الان طرح نمی گیرن چ برسه به استخدام دولتی.یا می تونم برم شرکت خصوصی که فکر نمیکنم جایی رشته منو بخواد
لذا تصمیم گرفتم ارشد بخونم
ماشالا چقدر منبع داره.4 تاکتاب گرفتم هر روز -به جز جمعه ها- دارم 5 صفحه میخونم. یه سری مشکلاتی دارم که نمی ذارن برم جلو:
-رویکرد جهارشاخ مدار
این رویکرد تو همه آدم ها هست.به این معنیه که قبل کارایی که انجام می دی فکر نمی کنی (مث خود.ا.رض.ا.ی.ی!!!) بعد که مهلت انجام کار تموم میشه میگی ای دل غاقل. بفنا رفتم. البته گاهی وقتام جو گیر میشی چند روز میزنی تو دلِ کار ولی بعدش دیگه انگیزت از بین میره و یهگوشه میفتی.
-ترس از آینده نامعلوم این ارشد
یکی از اهداف مهمم از ارشد خوندن اینه که برم تهران.معلومه.فرصت پیشرفت بیشتره.منظورم از آینده نامعلوم:
•وضعیت کاری رشته بعد فارغ التحصیلی
•از این رشته می تونم یه شاخه کارآفرینی/استارتاپ برای خودم بزنم یا نه؟؟ در طی تحصیلم واسه ادامه مباحث کارآفرینیم کاریمی تونم کنم یا نه؟؟
•مهم تر از همه: اصلا می تونم جزء دو نفر برتر کشوری بشم یا مثل کنکور گذشته گند میزنم به همه چیز؟؟
♦اگه این اتفاق بیوفته رسما گند می زنم به کل زندگیم. اینه که بهم استرس وارد میکنهسر کوفت زدن اطرافیانه که بهم استرس وارد می کنه.این که بعد این همه برنامه ریزی نتونم هیچ غلطی کنم.این که بشم یه سیستم پر تلاش ولی نا کارآمد وغیر اثر بخش.
راستش شماره یکی از بچه های ارشد دانشگاه تهران رو گیر آوردم ولی به خاطر موردِ بعدی، بهش زنگ نزدم هنوز
-ترس شخصیتم از بیرون اومدن از لاک دفاعی
•مارک مانسون تو یکی از پیج هاش میگفت یه چیزی تو وجود همه آدم هاست که نمی خواد تغییر ایجاد بشه.دلش می خواد همیشه تو یه حالتی بمونه و خوش باشه.این حالت رو گاهی اوقات به شدت احساس می کنم.
-با شروع کارآموزی ها تعداد ساعتیکه می خوام درس بخونم نصف میشه.یعنی ب گ.ای سگ میرم. الان دارم 5 صفحه از 4 کتاب روزی می خونم اون موقع میخوامچه غلطی کنم؟؟
پی نویس:دو ساعت دیگه عازم مشهدم.یهویی پیش اومد. فردا بر میگردم.
عنوانو ناموسا نگا.اوج هنریِ من
این جریان عروسی یه چند وقته تو گوشیم باد کرده مونده رو دستم.گفتم امشب خلاص شماز دستش دیگه.
عروسی اول:
قبل عروسی:یه هفته تو خونه خاله افتاده بودم ترکای سقفو به هم وصل میکردم وسیگارکشیدن شوهر ک.سخلشو نگاه می کردمهم چنین جو گیری دوباره درمن شعله ور شده بود نشسته بودم در تماشای آقای مهـــــــندس ماهان تیموری.(عصن یه وضی)
روز عروسی: خواهر دوماد لنزای شخمی شو میخواست.هیشکی نبود ببردش بجز من و بابای ***شش.نتیجه این شد که من بردمش؛ منم که ماشالا *س دستم هنوز. موقع دنده عقب یه صدایی اومد به ماشین عقبی نگاه کردم دیدم بغلش بدجور رفته تو.فک کردم بهش زدم و سریعا محل سانحه رو ترک کردم. الانم هنوز نمی دونم ک زدم یا نزدم. ولی صبح عروسی واسم زهر مار شد.همش به تصادف فکرمیکردم که اگه یارو پلاکو ورداشته باشه بفا.ک می رم.
اوج داستان: هرجا نگاه میکنم صورت های شاده.زل می زنم بهشون منتهی فقط زل زدم و نمی دونم دارم ب چی نگا می کنم. بعد یهو چشمم به مردای دیگه میوفته که اونام مثل مندارن به جمعیت در حال رقص نگاه می کنن و یه ژست خاص مث من گرفتن. لذا این فکر که آدم خاصی هستم کلا از بین رفت.
با یه نمه سرکوفتی که بعدا خوردم برا 17 همین بار فهمیدم منم مث این آدمای ب ظاهر شاد لوزری بیش نیستم.
عروسی دوم:
حوصله ندارم بگمفقط اینکه کله گوسفند قربونیو جلوی خانواده عروس یدم :)) رفتم گذاشتم تو ماشین. دمشون گرم.هیچی ب روم نیاوردن.
ولی هر وقت بهش فکر می کنم می بینم شدم فقط بخاطر حرف یه احمق!
تو این چند سال واقعا به این مثل اعتقاد پیدا کردم.
داخل ترمینال منتظر اتوبوس نشسته بودیم یه پرایدیه رد شد که عقبش یه زنه نشسته بود. اون صحنه نتونستم تشخیصش بدم.
متأسفانه یهو یکی وارد شد و خواهرم بم گفت عه!!!میمممممممممم. یه بوس و تف مالی نصیب آبجیه و بچش شد نصیب منم یه سلام و احوالپرسی با یه لبخند بسیار مسخره که خاص هم شهریای خودمونه.
پی نویس: مسافرت شروع شده.تا اینجاش که یه کارواش دیدیم و یه خونه عروسبقیه شم تو خونه خسبیدیم :)
پی نویس۲:دلم می خواد هر چی زودتر برگردم ولی دو جنبه داره برام؛ از یه طرف ازین جا خلاص میشم از یه طرف دیگه باید برم سر کاری که علاقه ای بهش ندارم تا تابستونم تموم شه.واقعا تف بش :)
+یه کم میخوام زندگیمو بهبود بدم. امیدوارم موفق شم.
ما موندیم و یه مشت خاطره کــــــــسشر
همین الان بعد تماشای یه فیلم نه چندان جالب(در خانه تنهایم: اسم فیلمش نیست، وضعیت منه)، می خواستم برم بخوابم یهو یادم اومد صبح باید ساعت 5 بیدار شم برم زیر دوش سرد (حامام مون خرابه)
به ناگاه، ذهن مریضم برگشت به چند سال پیش؛ تنها بودم خونه نمی دونم جریان چی بود ولی شب قبلش به میم گفته بودم صبح زنگ بزنه از خواب بیدارم کنه (اسمش تو پستای بچه گونه اول وبلاگ هست!)
ولی لامصب چه کیفی داشت آدم صبحشو با اون صدا شروع کنه.
هرچند که خودم یه ربع قبلش بیدار شده بودم و قلبم اومده بود تو دهنم از استرس زنگ زدنش :))
من خیلی سادم حاجی خیلی ساده؛ با همین چیزای ساده گریه ام می گیره و میرم تو فاز خودم.
پی نویس: #غلط_کرده هر کی گفته مرد نباید گریه کنه (ناموسن ر**ن تو زندگیمون با این اراجیف و ضرب المثلای شــــخمی شون)
پی نویس 2: دارم میرم مسافرت زورکی.تا بیست و یکم.
-من: پسر خیلی بده. آدم غصه میخوره که الان 22 ساله عمر کردم هنوز یه کنسرت مث کوئین،30 سکندز یا لینکین پارک و این جور چیزا نرفتم. در واقع هیچ کنسرتی شرکت نکردم.
+دوستم یا یه لبخند تلخ: میدونی سوزش چیه؟
من به پشماش زل میزنم (چشماش! اینم شد کیبورد آخه؟ یه پست مفهومی خواستم بذارم ک ب فـــــــاک رفت)
+این جاش سوز داره که شاید تا آخز عمرت هم نتونی شرکت کنی.
منم یه سر ت میدم و به زمین خیره میشم.
سلام
بعد مدتی برگشتم به لوزری خودم (این کلمه رو جدید یاد گرفتم)
لوزر هایی که من باهاشون آشنا شدم اینجوی یان:
1. لوزری که هیچ کاری نمی کنه و همش گرفته خوابیده
2. لوزری که میاد تو رزبلاگ و بلاگفا و امثالهم می نویسه در حالی که فرداش امتحان انقلاب داره
3. اونی که تصمیم گرفته از این وضعیت خلاص شه و می خواد یه کاری کنه ولی متأسفانه یه جاییش نمی ذاره
4. اونی که تصمیم گرفته رشد کنه ولی تها کاری که می کنه لعنت فرستادن به زندگیه
5. اونی که یه چیزایی می دونه ولی هیچ غلطی نمی کنه
6. اونی که با دوستاش میره گل میزنه و هی می خواد ترک کنه ولی رفیقاش نمی ذارن :))
7.اونی که یه کسب و کاری میزنه و تبدیل به لوزر شماره یک میشه
8. همین مورد چهارمه که از شکستش درس عبرت می گیره و آماده شکست ها/پیروزی های بعدی میشه
درباره این سایت